عسکریین (لقب)

عَسْکَریَّیْن لقب امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع)، امام دهم و یازدهم شیعیان است. این دو امام را به این دلیل عسکریین خوانده‌اند که سال‌هایی از زندگی‌شان را در شهر سامرا، محل استقرار نظامیان حکومت عباسی سپری کردند. عسکر نام دیگر و غیر مشهور سامرا است.

عسکر به معنای لشکر و محل استقرار نظامیان و عسکری، منسوب به عسکر است.

سامرا مدت‌ها محل استقرار نظامیان حکومت بنی عباس بود. حکومت عباسی امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) را سال‌ها وادار به زندگی در شهر سامرا کرده بود و ضمن زیرنظرداشتن ایشان، رفت ‌و آمدهای شیعیان به منزل این دو امام را نیز کنترل می‌کرد.

قبر این دو امام نیز در شهر سامرا قرار دارد و با نام حرم عسکریین مشهور و مورد احترام شیعیان است.

پانویس

  1. ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، ۱۹۷۱-۱۹۷۲م، ج۲، ص۹۵.
  2. ازهری، تهذیب اللغه، ۱۴۲۱ق، ج۳، ص۱۹۴.
  3. انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۸۱ش، ج۵، ص۵۰۱۹.
  4. سجادی، «بنی عباس»، ص۶۷۳.
  5. قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۸۷۳-۱۸۷۸، ۱۹۰۹.
  6. مسعودی، اثبات الوصیه لامام علی‌بن‌ابی‌طالب، منشورات مكتبه المرتضویه، ص۲۴۶.

منابع

  • ابن خلکان، شمس الدین احمد بن محمد، وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان، به تحقیق احسان عباس، بیروت، دار صادر، ۱۹۷۱-۱۹۷۲م.
  • ازهری، محمد بن‌احمد، تهذیب اللغه، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۱ق.
  • سجادی، صادق، «بنی عباس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش.
  • انوری، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، سخن، ۱۳۸۱ش.
  • قمی، عباس، منتهی الآمال، تحقیق ناصر باقری بیدهندی، قم، دلیل، ۱۳۷۹ش.
  • مسعودی، علی‌ بن‌ حسین، اثبات الوصیه فی الامام علی‌بن‌ابی‌طالب، نجف، منشورات مکتبه المرتضویه، بی‌تا.